June 2020

Ik reis veel met de trein, en wat ik zie, verbaast me iedere keer weer. De stress en de haast om mij heen. Reizigers met oortjes in en compleet verzonken in hun eigen wereld. In de trein ben ik echt een van de weinige mensen, die gewoon helemaal niets doet dan zitten en genieten van de reis.

Tegenwoordig zijn we vooral aan het denken en staan we niet of nauwelijks meer in contact met ons lichaam. We zijn de balans tussen denken en voelen kwijtgeraakt. En als er dan even geen actie is, dan proberen we ons anders af te leiden, door bijv. dopjes in de oren te doen, we zoeken de rust buiten onszelf in plaats van in onszelf.

We rennen en sjeesen van hot naar her, proberen steeds meer dingen in een dag te proppen. En dan zijn we verbaasd als we op een dag moeten vaststellen, dat we vermoeid of burned out zijn, dat we aan het overleven zijn in plaats van dat we leven.
En dan begint de volgende fase. We gaan op zoek naar hulp, overal en bij iedereen. We verzamelen zoveel informatie, ons brein en ons lichaam, die toch al zo moe zijn, komen niet meer na. En weer vergeten we vaak, om eens in onszelf te gaan, en weer verbazen we ons, waarom ben ik niet gisteren al beter?

Wanneer je op zoek bent naar oplossingen, nieuwe ideeën of inspiratie kun je idd naar anderen luisteren. Je kunt echter ook de creativiteit uit de stilte laten ontstaan.

Verstillen en vertragen, ofwel het opzoeken van de stilte door bijv. een boswandeling te maken (zonder oortjes☺).

Regie nemen over je leven, keuzes maken die bij jou passen, authenticiteit is hier het sleutelwoord.

Lichaamsbewustzijn creëren of herstellen is goed voor jezelf zorgen, weer in contact komen met je lichaam. Leven in plaats van overleven!